Een eeuwige loterij: dat is de Ypres Rally. Het is gemakkelijker te gokken op een datum van een nieuwe regeringsvorming of te raden wanneer we eens een zomer gaan krijgen zonder F.C. De Kampioenen op het televisiescherm. Wordt het warm, dan is die korte vrijdag vaak al een calvarietocht. Mocht het regenen, dan zijn de wegen rond Ieper een ijspiste en zijn de diepe dijken langs de gladde wegen ware loopgraven. Even zien hoe mijn kaarten geschud zijn (en ja, ik ga voor stek één weer even het zeurpietje spelen). Ik schenk u het eindpodium.
Zoals gisteren verteld heb ik ervoor geopteerd om het podium weer te ballen in mijn finaal stukje. Dat laat toe dat ik enkele exoten kan toe lichten, én zo bouw ik wat marge in voor een aantal uitvallers, want die zijn er altijd. Er is wel één groot voordeel: het blijft droog en het wordt niet te warm, dus het opgavelijstje zou wel eens beperkt kunnen blijven.
Goed, we gaan naar het podium.
Freddy Loix: Laat het duidelijk zijn. Freddy Loix is en blijft de topfavoriet. Dat lijkt me logisch gezien Loix de recordhouder is in de kattenstad met acht zeges, vier keer wist te winnen in de jongste zes edities en vorig jaar een van zijn gemakkelijkste zeges in Ieper binnenhaalde. Hij staat er ook voor de achttiende keer aan de start. Enkel Patrick Snijers doet beter. Anderzijds zijn er toch wel een aantal opmerkingen te maken. Vooreerst mist Freddy al enkele jaren Europese competitie. Dit zou meer dan ooit wel eens een rol kunnen spelen, gezien er de jongste maanden op heel hoog niveau geacteerd wordt op de Europese bühne. Bovendien mogen we niet vergeten dat Loix in de jongste zes edities ook al twee keer verloor. Tegen Kris Meeke was geen kruid opgewassen, en tegen Juho Hänninen kon Loix het gebrek aan een echt sterke wagen niet compenseren met zijn ervaring en pilotage! Onverslaanbaar is Loix dus niet.
Is het trouwens geen teken aan de wand dat Cedric Cherain en Hermen Kobus dit jaar al veelvuldig bewezen dat het tempo van Loix niet onnavolgbaar is?
Ook die ellenlange testsessies bleven dit jaar uit, terwijl vorige jaren getest werd in alle weersomstandigheden om alles tot de puntjes voor te bereiden. De testsessie bleef beperkt tot één intensief dagje, wat naar Loix-normen weinig is. Nu, Freddy is zeker klaar want hij maalde zelden zoveel testkilometers af, onder meer voor Skoda, dan dit jaar,( zo lijkt,) maar toch… Loix zal alles uit de kast moeten halen om die tiende overwinning in het vizier te nemen. De negende is nog niet binnen!
Kevin Abbring: Het is gedaan met lachen met de Nederlanders. Met Hermen Kobus hebben we een man die ons kampioenschap leven in blaast, met mannen als Mats van den Brand en Kevin van Deijne zit er nieuw talent aan te komen en met Kevin Abbring bezitten onze Noorderburen een onversneden rastalent. De jongste jaren nam de carrière van Abbring enkele vreemde curves. Zo trok hij de deuren van Volkswagen in 2012 achter zich dicht door een gebrek aan toekomstvisie met de Nederlander bij de Duitsers. Abbring plooide zich terug op 208 Rally Cup in Frankrijk, een cup die hem mits winst meteen terug naar de Europese top zou brengen want de hoofdprijs was een pittig programma met de Peugeot 208 T16 R5 (alvast aan cijfers geen gebrek). In de Condroz zag het er even naar uit dat zijn plan zou mislukken maar toen Stéphane Lefebvre met pech moest opgeven, nam Abbring zijn titel en zijn prijs met zwier en bravoure in ontvangst. Peugeot vindt het vast niet jammer dat Abbring won, want nu hebben ze terug een echte nummer 1 in de rangen. Abbring was dit seizoen bijna constant sneller dan Craig Breen, en reed nagenoeg in alle rally’s op kop dit jaar, tot pech hem terugsloeg. Laat ons hopen dat die Peugeot eens stand houdt, want met Abbring hebben we een kandidaat die meedoet voor winst, zoveel is duidelijk. Abbring vindt hier alvast een terrein terug dat hem vertrouwd zal aandoen, dus what better place than here, what better time than now om die eerste Europese winst binnen te halen.
Essapekka Lappi: En dan is er nog die verdomde Fin, de gedoodverfde opvolger van Juha Kankkunen, Tommi Makinen, Marcus Gronholm en Jari-Matti Latvala. Voor een grondige voorstelling verwijs ik u graag door naar een eerdere bloemlezing, maar het moge duidelijk zijn, Lappi heeft er alles aan gedaan om zich te scharen bij het kransje topfavorieten in de rally van Ieper. Hij won eind vorig jaar op majestueuze wijze de rally van de Valais en dit jaar was hij de absolute heerser van Circuit of Ireland. Zeggen dat de Valais en Ierland totaal andere rally’s zijn dan Ieper, klopt, maar zeggen dat ze gemakkelijker zijn, is afbreuk doen aan de heel selectieve rallywegen van die regio’s. Lappi is dus snel op asfalt, heel snel.
En ja, winnen bij het debuut is moeilijk, maar Luca Rossetti en Kris Meeke deden het wel de jongste jaren al eens voor, en Finnen doen het hier vaak goed. Zo won Henri Toivonen ook bij zijn debuut en had Juho Hänninen slechts anderhalve rally nodig om zijn naam op het palmares te zetten.
Bovendien bezit Lappi misschien wel de sterkste wagen. Een oerdegelijke Skoda s2000 uit de fabrieksstal. Eentje dus met alles erop en eraan, en mogelijks zelfs iets beter dan die van Loix, al zullen we dat laatste nooit echt precies weten. Gezien het gebrek aan hoogtemeters, zien we de R5 geen enkel voordeel halen uit hun turboboost, dus die fabrieksSkoda is het ultieme wapen.
Ik heb de orde van het podium hier niet bepaald. Dat durf ik niet, echt veel te moeilijk, maar mijn buikgevoel zegt dat deze Lappi klaar is voor iets heel speciaal.
Ach ja: en voor ’t zelfde geld kuist Lappi een dijk op Dikkebus en staat de Peugeot van Abbring al na tien kilometer oververhit op kant, en staat Loix al na dag één op kop met een voorsprong van een minuut. Maar laat ons daar niet van uitgaan, en laat ons hopen op een weergaloze strijd zoals in 2009.
Vriendschappen: hou het veilig, hou het proper en amuseer jullie met het sterkst bezette deelnemersveld in jaren! Tot de volgende.
Sandropov 