Nummer tien komt in zicht voor Freddy Loix

Actua

Een van de meest fel bevochten zeges was het voor Freddy Loix in Ieper. Hij moest tot zaterdagmiddag niet enkel in de achteruitkijkspiegels turen, maar moest ook voor zich uit kijken, want er was er eentje bij die sneller was dan Fast Freddy. Uiteindelijk bleken de Peugeots nog steeds te broos en te frêle waardoor Loix uiteindelijk toch naar zijn negende zege kon snellen. De 50ste editie van de Ypres Rally kon zich geen mooiere winnaar bedenken dat Mr. Ypres himself, al zal Kevin Abbring er lak aan hebben. Traditiegetrouw lopen we nog eens mijn countdown (die een schot in de roos was qua bezoekers, waarvoor oprechte dank) af.

#12 Andras Hadik: Meteen een sterk moment van mijn glazen bol, want Andras Hadik eindigde op stek elf in Ieper. Vorig jaar deed hij beter met een achtste plaats, maar dit jaar lag het niveau toch net iets hoger. Bovendien leek Hadik geen voordeel te putten uit zijn ervaring van vorig jaar, want veel flitsender was het niet. Desalniettemin een mooie en secure prestatie van deze Hongaar.

#11 Andy Lefevere: Toegegeven, plaats 11 was misschien wat ver, maar als we nu al eens vooruitblikken kan je toch wel stellen dat ik Lefevere in de juiste regionen had geplaatst, namelijk een plaatsje onder Davy Vanneste. Lefevere verloor wel ongeveer een minuut op de eerste doortocht van Mesen. Als je die minuut aftrekt zou hij zelfs voor Vanneste hebben gestaan. Het is echter maar de vraag of ook Vanneste niet rapper had gereden mocht hij de hete adem van Andy hebben gevoeld. Lefevere eindigde uiteindelijk zevende, een prestatie waar hij trots kan op zijn.

#10 Davy Vanneste: De garagist eindigde knap zesde. Ook deze man hebben we dus iets te laag ingeschat, maar ik denk dat hij zich daar weinig van aantrekt, gezien aankomen de belangrijkste doelstelling was. Dat hoeft niet te verbazen want vorig jaar zag Vanneste zijn wagen volledig uitbranden op de slotproef. “Ik heb er aan moeten denken toen we de laatste chronorit in Hollebeke begonnen. Het deed maar “vies” toen ik de plaats van het onheil passeerde”, aldus Vanneste. Met zijn zesde plaats bevestigt de West-Vlaming in ieder geval zijn sterke prestatie van vorig jaar.

#9 Xavi Pons: We hadden de Spanjaard duidelijk goed ingeschat. We zagen hem geen potten breken na enkele jaren rondtuffen op het Spaanse onverhard. Pons kon op geen enkel ogenblik zijn oude WRC-status waar maken en reed tijden rond de top tien. We hadden gedacht dat hij op ervaring zonder al te veel moeite zou uitrijden, maar dat hij in een Ieperse gracht dook was ook voor ons een verrassing. Pons was een leuke naam op de deelnemerslijst, maar voldeed uiteindelijk maar met moeite aan mijn verwachtingen en ik ben er zeker van dat hij voor veel mensen dik onder de verwachtingen bleef.

#8 Bruno Magalhaes: We kunnen niet veel schrijven over deze Portugees. We kunnen enkele vermoeden, gezien het verloop van de wedstrijd, dat ook Bruno dichter zou hebben gestaan dan deze achtste plaats.

#7 Luca Rossetti: Een heel troebel moment in mijn glazen bol. Rossetti toonde in de kwalificatieproef meteen dat hij een taaie klant zou worden. Hij zat goed in zijn vel, voelde zich minstens even goed in die Skoda, en terwijl we het toch over die Skoda hebben, wel ook die deed het uitstekend. Een duidelijk teken dat Pieter Tsjoen en Bernd Casier vorig jaar echt wel malchance hadden met die Italiaanse Fabia! Had Rossetti niet lek gereden op Wijtschate dan zat het podium er zeker in. Als hij dit jaar nog wat kilometers kan afmalen en volgend jaar over goed materiaal beschikt, mogen we Rossetti terug tussen de favorieten zetten. Het is duidelijk dat de outsidersrol die ik vooraf had meegeven hem duidelijk niet past!

#6 Hermen Kobus: “We gunnen de Nederlander zeker meer. Ook al omdat een goed resultaat nodig is om het kampioenschap levend te houden tot op het einde”, schreef ik vooraf. Je kan dus zeggen dat mijn hoop is uitgekomen en dat Kobus’ zijn opdracht met brio heeft volbracht. Het Belgische kampioenschap is niet dood. Kobus leek iets minder agressief dan anders, maar dat is de enige juiste tactiek om zaterdagavond in Ieper te staan met een goed resultaat. Je kan dus stellen dat hij dit eerder seizoen heeft getoond dat hij sneller is geworden, en dat hij in Ieper ook heeft getoond dat er ook een meer mature knaap schuilgaat in de goedlachse jongen! Zijn co Erik De Wild, ook al zo’n toffe pee (mocht ik na de rally even ondervinden), vertelde ons dat het zeker de bedoeling is om het hele BK af te werken dit seizoen! Thank God!!

#5 Pieter Tsjoen: De rally begon met een drama voor Tsjoen en zijn nieuwe Peugeot 208 T16. Op de shakedown ontstond er een brandje waardoor de troepen van DG Sport donderdagavond nog even naar Parijs mochten rijden. Sinds Vanneste vorig jaar weten we dat dat geen onoverkomelijk probleem is, maar Tsjoens rally zat er wel al op door de vijf minuten straftijd die hij om de oren kreeg. Tsjoen reed wel een indrukwekkende inhaalrace en zonder die straftijd had hij zeker uitzicht op het podium als en slechts als hij dan niet in de gracht was gesukkeld in Reninge (op een plaats waar mijn persoonlijk roadbook piège voorschreef). We kijken nu al uit naar de volgende rally van Tsjoen in die bloedmooie Peugeot.

#4 Bernd Casier: De rally van Ieper was een grote desillusie voor Casier. In de eerste bocht brak de nochtans stijve Fiesta uit, waardoor Casier van de baan ging en de ophanging raakte. Meteen over en out. Op zaterdag reed hij dankzij Super Rally wel een uitstekende rallydag. Hij boekte gestaag progressie en klokte zelfs een besttijd. Dat geeft de burger moed en ook Bernd moet uit datzelfde vaatje tappen! We hopen dat hij nog een paar rally’s op het programma zet in 2014, want Casier heeft opnieuw bewezen een grote meerwaarde te zijn!

#3 Cedric Cherain: Een podiumplaats had ik hem vooraf toegedicht, een podiumplaats werd het. Een uitstekende race van Cedric Cherain die quasi foutloos bleef. Het tempo volgen van Freddy Loix is op dit moment nog iets te veel gevraagd, zeker in de rally van Ieper, maar wees maar zeker dat Freddy hoopt zijn titel te behalen in Roeselare, zodat hij Cherain later op het jaar, op zijn Waalse terrein, niet meer hoeft tegen te komen. Cherain toonde dit weekend op Belgische bodem al het goede dat we al zagen in Frankrijk. Voor velen een verrassing, voor mij een bevestiging!

#2 Craig Breen: Breen kon zoals voorspeld het tempo van de “grote drie” niet aan, en zelfs zonder problemen leek het erop dat hij zelfs niet “best of the rest” ging worden. Breen is, ondanks een besttijd, weer te licht uitgevallen ten opzichte van zijn teamgenoot, en er mogen dus stilaan wat vraagtekens worden gezet bij de Ier. Zeggen dat hij ervaring tekort komt, zou naïef zijn want de voorbije jaren reed hij quasi altijd en overal. Je moet dus durven vragen: does he got what it takes? Afschrijven doen we zeker niet, maar het is stilaan duidelijk dat het hout waaruit Kevin Abbring is gesneden toch iets beter was.

#1 Loix, Abbring, Lappi: Eerst even over Lappi. Om een mooi resultaat te hebben, moet je uitrijden en dat deed Lappi niet. Niet toevallig kuiste hij een gracht op de supersnelle proef van Reninge. Maar over een ontgoocheling kun je niet spreken. Kijk, we hadden het daarnet over Breen en het juiste hout,…Wel ook al kregen we maar een korte impressie van de jonge Fin, toch kan je stellen dat ook hij heel wat in zijn mars heeft. Wie op vrijdagavond op amper 15 seconden staat van Freddy Loix, mag een topper genoemd worden. Lappi miste toch nog wat ervaring om helemaal mee te doen voor de winst, maar podiumrijp was hij zeker!

En dan Abbring. God jongen, hoeveel pech kan een mens hebben? Bijna in iedere rally dit jaar aan de leiding, maar immer genekt door pech en miserie. Je zou kunnen huilen in zijn plaats! Abbring heeft wel getoond dat hij talent op overschot heeft én dat die R5 wel degelijk naast de s2000 kan staan, en misschien wel beter is! We wensen Abbring alle geluk toe in de rest van zijn seizoen en we hopen echt dat bij Peugeot en andere grote merken de ogen finaal zijn open gegaan. Deze man hoort gewoon in een topwagen in een topkampioenschap.

Freddy Loix… Veel meer kunnen we niet meer kwijt. Het is als kijken naar een voetbalmatch van de Duitsers… Loix won dit jaar niet op snelheid, maar hield duidelijk rekening met pech op de Peugeot. Toch moet ook hij beseffen dat het niet de mooiste zege is uit zijn carrière. Je zag het ook in de Sporza-reportage: de bitterheid waarmee hij antwoordde op de vragen van Eric Dupain was zelden gezien! Maar wie acht keer weet te winnen op snelheid mag voor die negende winst ook al eens tikkeltje geluk krijgen! De tiende zege komt in zicht, en als die Fabia R5 goed wordt geboren, dan hebben we minstens een Abbring of een Lappi nodig om hem van de zege te houden!

Laten we dan ook nog even kijken naar de mannen die ik niet in mijn aftelrijmpje heb gezet. Tibor Erdik eindigde mooi twaalfde na een onopvallende rally. Jaroslav Orsak hield zijn wagen dit jaar wel op de baan en besluit op de tiende plaats. Niet slecht, maar uiteindelijk hadden we misschien iets meer verwacht van de Skodarijder. Ook weinig opvallend was Melissa Debackere. Het is niet meer de Debackere van Tielt 2013, zoveel is duidelijk. Een negende plaats is een mooie ereplaats, maar meer ook eigenlijk niet. Zo grijs die ereplaats was voor Debackere, zo kleurvol is de achtste stek van Didier Duquesne die enorm snel de Fiesta R5 onder de knie had. We hopen dat Didier nog enkele rally’s kan aantreden met deze wagen en dat hij zijn titel in de 6 uren van Kortrijk ten volle kan verdedigen. En dan is er nog Sepp Wiegand die knap derde eindigde. Amper dik twee minuten toegeven op Freddy Loix is geeneens zo veel, dus de Duitser reed echt wel een knappe rally. Als je maar 0,5 seconden per kilometer toegeven op die historische recordhouder, dan mag je jezelf op de borst kloppen en terecht fier zijn op die podiumplek. Na zijn tweede plaats in Ierland, kan je stellen dat Wiegand in the flow zit, al moeten we Duitser nu ook niet meteen gaan overschatten. Feit is wel, als hij volgend jaar terug komt, dan heeft hij zeker een stekje in mijn top tien!

Ook nog even zeggen dat ik het jammer vind dat ik gelijk heb gekregen over Verschueren. De DS3 R5 zat in het sukkelstraatje. Er is dus ook bij Citroën nog wat werk aan de winkel. Aan Verschueren ook trouwens, want hij voelde zich duidelijk nog niet in zijn sas in zijn nieuw speelgoed!

Besluiten doe ik met de R2’s, die ik ook opnam in mijn countdown.

Zoals gezegd was Stéphane Lefebvre absoluut de sterkste man van het hele veld. Een lekke band, problemen met de versnellingsbak en een openvliegende motorkap konden eindwinst bij de ERC-juniors niet verhinderen. Het was ronduit impressionant hoe hij over de Ieperse wegen denderde, alsof hij nooit ergens anders had gereden. De jonge Nordist was zijn vijfsterrenstatus dus meer dan waard.

Snelste R2 was hij echter niet. Die eer kwam Kevin Demaerschalk toe die de 208 ontdekte. De jongen uit Hoeilaart voelde zich meteen in zijn sas in de 208 R2 en reed eigenlijk zorgeloos naar winst. Hij is helemaal terug, zoveel is duidelijk. We gaan niet meer teveel spreken over die jaren als RACB-rijder, maar het is duidelijk geworden dat er véél meer schuilt in Demaerschalk dan wat hij liet zien in die onstuimige, onvoorspelbare Citroën DS3. Volgende week gaat hij opnieuw zijn geluk gaan beproeven in Frankrijk. Het is nu al uitkijken hoe hij het zal doen tegenover die halve gare Charles Martin. Ook al leek het niet zo na mijn eindbalans vorig jaar, maar we hebben er nooit aan getwijfeld dat je bij de Belgische top behoort!

Cedric De Cecco, die andere man met vier sterren achter zijn naam, kwam opnieuw de pechduivel tegen. Slechts één proef kon hij zijn kansen verdedigen en hij klokte meteen een derde tijd, net na Demaerschalk. Ook hij was die status dus waard.

Andrea Crugnola vergat ik schromelijk in mijn voorstelling maar de Italiaan deed het erg goed. Hij eindigde ex aequo met Lefebvre, al had Crugnola heel wat minder problemen dan de Fransman. Chris Ingram mist nog wat snelheid, maar mag tevreden zijn met zijn podiumplaats bij de ERC-juniors, net zoals Gino Bux die opnieuw heel wat progressie toonde en uiteindelijk heel wat gevestigde waarden achter zich wist te laten. Toch ook een vermelding waard (en ik ben zeker dat hij er heel blij mee zal zijn): Steven Dolfen parkeerde zijn Peugeot 206 netjes tussen dat jonge geweld! Toen we achteraf op de markt bezig waren met de analyse zei iemand: “Dolfen mag gerust de verrassing van het weekend genoemd worden.” Wel kijk Steven, we vermelden je hier niet omdat je er al een tijdje om vraagt, maar wel omdat je het eigenlijk al een tijdje verdient!

Ondanks de vele opgavers is het toch een Grand Cru jaar geworden, die vijftigste editie. Laat mij dan ook even besluiten met mijn FB-status kort na de rally: “Superweekje Ieper maakt het besef dat we opnieuw 360 dagen moeten wachten op de Heilige Week net iets harder!” Ook een welgemeend dankwoordje aan alle gemeentebesturen, de organisatie, vrijwilligers, stewards, enz. Op naar nog 50!

Deze slideshow vereist JavaScript.