Lijstjestijd!!! In 2023 werd er weer een pak geschiedenis geschreven, onder meer door Kalle Rovanperä, maar ook Maxime Potty, en we hebben in een aantal competities tot diep in het najaar moeten wachten om alle kampioenen te kennen. Dan mag je spreken van een boeiend seizoen.

Wereldkampioen zijn we weer niet geworden. Thierry Neuville zit ook stilaan in de herfst van zijn carrière en krijgt mogelijks in 2024 een gouden kans om zijn grootste hiaat op te vullen. Straks mogen we ons ook verwarmen aan een tweede Belg in het WRC, met Grégoire Munster, en dat is in een tijdperk met amper twee handjevol Rally1-wagens best wel opmerkelijk. In België kijken we uit hoe de nieuwe formule, die eigenlijk een doorslag is van de oude formule, zal aanslaan. Wie dient zich aan om Maxime Potty op te volgen? Wat steekt er nog in onze kweekvijver die nog altijd op laagwater staat? Wie laat zich opmerken?

Wie zich in 2023 alvast liet opmerken in onze ogen, vind je hieronder! De Sandropov Award is en blijft de enige award die door jullie wordt gekozen, en niet door een selectie journalisten en Brusselse bobo’s. Vingers aan de knoppen, en stemmen maar!

Lyssia Baudet
We doen het in alfabetische volgorde en dat betekent dat de vrouwen aan de top staan. Lyssia Baudet moest eind 2022 plots het gat vullen van Camille Mazuin die de rit niet uitdeed als RACB-pupil, en dat was eigenlijk best wel een verademing. Het was zeker niet allemaal even goed wat de 21-jarige toonde, maar er was telkens progressie en er waren zeker ook uitschieters zoals een heel degelijke Rallye des Ardennes en zeker de Spa Rally, ongetwijfeld geholpen door co-rijder Loïc Dumont. Baudet had er eigenlijk altijd moeten winnen. En ook al was de tegenstand niet al te zwaar, ze haalde wel flink uit! Ze mag fier zijn op haar seizoen. Hopelijk bevestigt ze in 2024 en trekt ze de stijgende lijn verder door!

Maxime Decock
Eind 2021 werden we door de onvermijdelijke Kurt Declerck getipt over een snelle lange zwabber die bij zijn eerste rally twaalfde werd in de 6 uren van Kortrijk in een Opel Adam Cup. Het was net iets te weinig voor een nominatie maar we beloofden wel plechtig dat we Maxime Decock zouden blijven volgen. 2022 was zeker een goed jaar waarin hij alles moest gaan ontdekken. 2023 moest dan het jaar worden om de vruchten te plukken. Dat deed hij evenwel niet met vooral een heel moeilijk seizoensbegin, maar in de tweede helft van het seizoen liet hij zich zeker opmerken op regelmaat en was hij een garantie op een podiumstek bij de juniors.

Jonas Dewilde
Maar er was er bijna altijd eentje beter dan Decock, en dat was Jonas Dewilde die al vrij snel de juniortitel binnenhaalde. Hij deed constant wat moest en bleef altijd strak binnen de lijn de verwachtingen. Net zoals bij Decock is het niet zo gemakkelijk zijn prestaties, overwinningen en titel naar waarde te schatten want het moet gezegd dat de spoeling juniors vrij licht is (voorlopig), en zich naast de toppers in de Stellantis Cup zetten, is nog te veel gevraagd. Tegelijkertijd hebben we ook verwonderd zitten kijken naar die heel matige prestatie in de East Belgian Rally, in de Clio Rally5. Hopelijk plafonneert Dewilde niet en kan hij blijven groeien!

Tom Heindrichs
En eigenlijk had de juniortitel nog naar iemand anders moeten gaan. Naar eentje die wel de toppers in de Stellantis Cup wist te sarren en te plagen. Julian Wagner en Marijan Griebel moesten ettele keren hun ogen uitwrijven, want wat Tom Heindrichs dit najaar liet zien was van een ontzettend hoog niveau, met onder meer winst in de East Belgian Rally en de Spa Rally.

Het zit duidelijk in het bloed want de amper 19-jarige Heindrichs is de broer van niemand minder dan Thierry Neuville. De jonge Oostkantonner wist zich in amper een half jaar tijd op te werpen als één van de publiekslievelingen. Hij is uitgegroeid tot één van de meest beloftevolle talenten van het land. Ongetwijfeld zal Tom goed omkaderd zijn en mag hij ongetwijfeld rekenen op de steun van zijn broer(s) om volgend jaar verder te groeien. Wordt Heindrichs op termijn dé opvolger van Thierry Neuville? Het zou zomaar kunnen. Laten we de druk nog even weghouden en vooral hopen op bevestiging in 2024.

Samuel Lay
Het had niet veel gescheeld of ook Samuel Lay kon in de voetsporen treden van Thierry Neuville. Net als onze vaandeldrager streed hij mee naar het zitje bij de RACB, maar hij won de contest niet en moest dan maar alleen aan de weg naar voor timmeren. Dat ging bijzonder rustig, met enkele one-shots en vooral een lange stilte tussen 2019 en nu. Maar opeens kreeg Lay, inmiddels al 28 jaar, ’t zot in zijn kop en betwistte hij de Clio Trophy in Frankrijk, één van de zwaarste cups van de wereld.

Lay deed dat voortreffelijk en tegen de zomer was hij bijna podiumrijp, met een vierde stek in de Rouergue. Maar het hoogtepunt lag ongetwijfeld letterlijk op de Mont-Blanc, waar Lay lang vocht om een stek op het podium en die ambitie kracht bij zette met een snelste tijd. Een nominatie voor één besttijd? Jawel, want dat gebeurt niet alle dagen. De jongste decennia slaagde daar niemand in al kwamen Cédric Cherain en zijn boezemvriend Gino Bux wel dicht in de buurt (Mont-Blanc 2020). Je moet al terug naar Thierry Neuville… Bux herlanceerde zijn carrière in Morzine. Misschien lanceerde Lay die van hem ook wel in de Alpenstad.

Jacob Leutenberger Madsen
Met een Deen hebben we wellicht onze vreemdste eend in de bijt vast. De 28-jarige Madsen (ik ga heus geen twintig keer die volledige naam schrijven) was eigenlijk tot eind september een nobele onbekende al werd hij wel in 2021 en 2023 kampioen van zijn land en werd hij in 2017 vice-kampioen in de Duitse Opel Cup, na ene Tom Kristensson en ver voor ene Grégoire Munster!

Veel komt Madsen niet uit zijn thuisland dus de Deen was een welgekomen attractie in Sankt-Vith. Hij viel bij zijn eerste passage meteen op en trok de lijn de ganse dag door om uiteindelijk als twaalfde algemeen aan te tikken, ruim een minuut voor thuisrijder Tom Heindrichs. Madsen mag nog komen!

Thijs Meirlevede
Het gebeurt niet al te snel dat we iemand in onze lijst opnemen die enkel VAS-rally’s reed, maar voor Thijs Meirlevede maken we graag een uitzondering. Veel koersen deed hij ook niet, met amper vier rally’s op de teller in 2023, maar telkens liet hij zich opmerken in een nochtans niet meer al te jonge Ford Fiesta R2T. Zonder tijdsverlies zat klassewinst er in Moorslede zeker in. Die winst kwam er in de Monteberg waar hij Jonas Dewilde achter zich hield om eerste voortrekker te eindigen. In Staden was er opnieuw klassewinst en eindigde hij op amper een seconde van Maxim Decock. En er volgde nog een overwinning in Kortrijk, bekroond met een knappe veertiende stek algemeen. Veel beter kan je niet doen. Meer van dat aub!

Grégoire Munster
We kunnen en mogen niet om Grégoire Munster heen. De 25-jarige Belg (gelukkige verjaardag trouwens!) zal niet wakker liggen van onze Award, want de grootste erkenning voor zijn seizoen kreeg hij al. M-sport neemt de Belg volgend jaar mee naar het WRC in een Rally1-wagen!
Er waren wat ups en wat downs, maar al bij al moet je spreken van een meer dan degelijk seizoen. We wissen snel even Kroatië en Portugal uit het geheugen en onthouden dat Munster lang op weg was naar winst in WRC2 in Kenya, won bij de juniors in Estland met de Rally3, winst pakte bij de Challengers in Griekenland, meer dan degelijk presteerde in Chili en de Central European Rally met de Rally1 en Andreas Mikkelsen het leven zuur maakte in Japan. Dat laatste was toch wel dé prestatie van zijn seizoen! Alles opgeteld moet je spreken van een geslaagd 2023.

Laten we vooral geen druk zetten op de jonge snaak. Munster moet vrij kunnen genieten van de ervaring in een competitie waar de zitjes ontzettend duur zijn! Sprokkelen waar nodig, uithalen waar kan!

Maxime Potty
Uiteraard moeten we ook spreken van Maxime Potty, de jongste BK-kampioen ooit! Potty dankt die titel aan een sterk begin van het seizoen. Hij domineerde tot in Ieper, als we even Bertrix buiten beschouwing laten. Ontzettend straf, want in 2022 was hij eigenlijk nog een kneusje en vooraf had niemand hem bij de topfavorieten voor de titel gerekend. Zelfs een outsidersrol werd hem niet toegedicht.
Ypres Rally steekt er voor mij persoonlijk bovenuit, omdat hij daar de titel echt is gaan zoeken, tot op de meet. Zijn slotoffensief was weergaloos met twee snelste tijden op het einde waarmee hij van plaats vijf naar drie sprong, de Powerstagepunten pakte en Cédric Cherain eigenhandig van het podium duwde.

Echter, het leek wel alsof die oplawaai Cherain nog meer ging motiveren waardoor Potty op het einde van het jaar plots nog onder druk werd gezet. Cherain had evengoed een nominatie verdiend, want hij heeft de titel van Potty zoveel mooier gemaakt. Maar wie stemt op Potty, stemt eigenlijk ook een beetje op Cherain. (Voila, iedereen content)

Bastien Rouard
Er was een tijd dat we in Rouard echt wel een opkomend talent zagen, maar plots begon dat een beetje te stokken. We hadden hoge verwachtingen toen hij mocht gaan proeven van een R5-wagen, maar die verwachtingen werden eigenlijk zelden ingelost. Er waren zeker mooie ereplaatsen, maar iets te vaak was het maar een beetje de hoop vullen en speelde hij slecht bijrolletjes.

2023 veranderde dat een beetje, al kunnen we niet zeggen dat hij nu finaal is doorgestoten. Rouard is nog altijd eerder outsider dan protagonist. Máár, Rouard verzekerde zich wel al snel van een plaats op onze shortlist, dankzij een uitmuntende prestatie in Dinant.

Herinnert iemand zich nog die doorweekte eerste april, waar Ott Tänak het mooie weer kwam maken? En weet iemand nog dat ene Georg Linnamaë de rally op zijn naam schreef? Helemaal onverwacht was dat niet want de Est trekt zijn streng in WRC2, en dan weet je het wel.
Maar het was Rouard zich al snel op kop zette met twee snelste tijden op rij en het was hij die een hele dag lang zorgde voor een geanimeerde strijd vooraan. Rouard bleef constant op hoog niveau acteren in een mooi startveld met onder meer Maxime Potty en Grégoire Munster.

Bjorn Syx
Afsluiten doen we met Bjorn Syx die de jongste jaren in zowat elk eindejaarslijstje stond en in elke compilatie opduikt dankzij zijn genereuze stijl met de BMW M3. Eindelijk kreeg ik wat ik wou, want ik wou al een tijdje dat Syx zich eens ging meten met een moderne wagen. Dat hoefde niet per se in een Rally2, maar klagen deden we zeker niet.

De Poperingenaar voldeed aan de verwachtingen en eindigde aan de poort van de top tien. Hij drong het verlies van bijna 2 sec/km terug, tot dik onder de seconde. Na Ieper knalde hij het podium op in de Omloop van Vlaanderen, weliswaar op ruime afstand van Niels Reynvoet en Jos Verstappen, twee namen die eigenlijk ook een nominatie verdienden na winst in respectievelijk Roeselare en de East Belgian Rally.
Daarna volgde nog een logische winst in Koekelare (na de opgave van Andy Lefevere) en een degelijke 6 uren van Kortrijk, waar hij net van het podium viel.

Nog enkele meer dan eervolle vermeldingen: Andy Lefevere, Niels Reynvoet, Jos Verstappen, Kurt Boone, Ludovic Vitse, Christiaan Spelmans, Julian Wagner, Marvyn Henrard…