blog

Met een druk Belgisch rallyseizoen voor de deur ging ik deze week eens een keertje blogloos door het leven gaan. Nog een weekje in de luwte, zonder die scheve blik van uw betere wederhelft die heimelijk denkt: “Ben je nu weer bezig met die rally?”, maar ik heb het gevoel dat afgelopen weekend een jongen zich onoverkomelijk heeft gemaakt. Ik denk dat we dit jaar en de komende jaren nog veel gaan mogen en moeten schrijven over deze jongen en dus wil ik jullie nu al, in deze nieuwsluwe periode, laten kennismaken met die gast. Dan hebben jullie meteen een basis mee voor de toekomst.

Tongenroller

Ik heb het uiteraard over die Fin die de mooist rollende naam draagt aller actieve rallyrijders: Esapekka Lappi, een jongen die twee dagen na mijn verjaardag pas 23 werd.

De aanleiding van dit berichtje is uiteraard zijn klinkende zege in de Rally Liepaja in Letland, de tweede manche van het Europese rallykampioenschap. Het zou echter nog klinkender geweest zijn mocht het deelnemersveld iets sterker zijn gevuld. Het blijft sneu dat we in februari amper weten wie nu een ERC-programma afwerkt, en dat heel veel toppers een beperkt, of uitgekiend (dat klinkt iets positiever), programma afwerken. Een voorbeeld. 21 rijders pakten minstens een punt. Slechts vier van hen traden in beide tot nu toe verreden rally’s.

Maar goed, ik wil het over Esapekka hebben die dus meteen raak trof in zijn eerste rally van 2014.

Kweekvijver

Lappi heeft zich de voorbije jaren al laten opmerken. Laten we beginnen in 2012 wat geeneens zo lang geleden is. De Fin koos voor een programma in zijn thuisland met een Fiesta s2000. In zijn eerste rally met die Fiesta trof hij meteen raak. En hij bleef in zijn thuisland het ganse jaar ongeslagen. Zelden gezien. In een ander (buitenlands) kampioenschap verliep het iets minder, maar als je weet dat elk team constant kijkt naar wat een kweekvijver als Finland te bieden heeft, dan weet je dat die onoverwinnelijkheid in eigen land opgemerkt werd.

En dus viste Skoda de Fin op, voor een gemengd programma maar wel met veel wedstrijden. Zo werkte hij het Asian-Pacific kampioenschap af, waarin hij tweede werd. Hij reed ook enkele rally’s in WRC2 waarin hij zich telkens liet opmerken met een enorm aanvallende rijstijl. Helaas kon hij enkel in Portugal met winst gaan lopen. En dan waren er nog enkele uitstapjes in het ERC met een heel knappe asfaltwinst in de afsluiter van 2013, de Valais. Een overwinning die hoog aangeschreven mag staan.

2013 verlaten met winst in het ERC, 2014 beginnen met winst in het ERC. Lappi ontgroeit de Europese bühne. Dat is iets wat van bijvoorbeeld Craig Breen, ondanks iets meer ervaring, niet kan gezegd worden. Breen is een snelle, maar Lappi is talent dat altijd als een laagje Neste Oil zal bovendrijven.

Dat ze die jongen maar snel een kans geven in het WRC. De tijd dat de Finnen heersten is te lang geleden. Er is bovendien op dit moment maar één Fin die het waard is die nationaliteit te verdedigen in het WRC, en nee, het is niet Mikko Hirvonen. Er gaan altijd Finnen te zien zijn in het wereldkampioenschap, maar op dit moment zijn ze (te) dun gezaaid. Finnen zijn nochtans altijd leuk. Nors, koel, to the point, maar sommigen ook warm buiten de wagen en ijskoud achter het stuur. Het is dus de de hoogste tijd dat iemand die Esapekka Lappi een contract onder de neus schuift, al is het maar om meer te horen van dat sappige accentje.

Toegegeven, velen kenden de naam al, en misschien is dit stukje een open deur intrappen, maar toch…

Esapekka Lappi. Zeg de naam een tiental keer na elkaar, en vergeet hem dan nooit meer.

(En dat ‘m ook maar een keertje naar Ieper komt zodat ik ‘m in mijn fotoarchieven kan steken.)