blog
Alain Depierreux had in de Salamandre, een ASAF-manche, enkel zichzelf als tegenstander. In zijn Mitsubishi reed hij van start tot finish aan de leiding. Ereplaatsen waren er voor Jacob in zijn prachtige Subaru 555 en Vincent Vertommen.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Na Hannut, Trois-ponts, Leptines en Haillot was de Salamandre al mijn vijfde ASAF-rally van het seizoen. En het werd niet mijn leukste rally. Daar waren meerdere redenen voor, maar misschien toch even de loftrompet opsteken voor onze Franstalige onderbuur. Tijd voor een round-up.
Door de lage drempel (lees: kosten) voor de rijders, krijgt iedere ASAF-rally steevast veel deelnemers aan de start. 120 wagens aan de start is er heel gewoon. Helemaal anders dan bij ons, in Vlaanderen. Een rally als de Haspengouw kan er alleen maar van dromen, maar we mogen uiteraard geen appelen met peren vergelijken.
Toch was het deelnemersveld dit weekend niet impressionant. Uitschieters waren Depierreux, Vertommen en Jacobs. Mannen als Castremanne, donderdag nog winnaar in Haillot, Listrez en Bouts waren enkele vertrouwde gezichten, die moesten zorgen voor het spektakel, en dat ook deden, maar verder weinig namen om te onthouden.
De vraag rijst hier of er niet te veel rally’s zijn in Wallonië. Bijna wekelijks is er een rally, wat natuurlijk leuk is voor de diehard rallyfan, maar voor de organisatoren moet het enorm moeilijk zijn om een attractief startveld bijeen te krijgen. Neem nu de streek waar we dit weekend te gast waren. Daar vond een tweetal weken terug de Leptines plaats, dit weekend de Salamandre en binnen twee weken is er de Claudy Desoil. Drie rally’s op een boogscheut van elkaar, in een tijdsspanne van amper zes weken.
Gelukkig zijn er veel Walen die ontzettend veel rijden. En zelfs in mijn vijfde Asaffer van het jaar zag ik weer veel nieuwe gezichten, om maar te zeggen hoeveel piloten er daar zijn. De kosten liggen dan ook vrij laag. Weinig inschrijvingsgeld, weinig geldopslorpende wagens en koffie voor een euro. En waarom zouden ze niet elke week rijden. Elk parcours in Wallonië heeft specifieke eigenschappen en iedere proef is gevarieerd en uitdagend. De rally’s spelen zich ook af in een prachtig decor, tussen groene velden, roeste rotsen en pittoreske ardennendorpen.
Helemaal anders dan in Vlaanderen waar het epicentrum van de rallysport toch in West-Vlaanderen ligt en waar ik, en velen met mij, snel uitgekeken zijn. Onze wegen zijn ook mooi en glad maar vaak te eentonig. West-Vlaanderen heeft de geografie niet aan zijn kant.
En zo zijn er nog wel enkele bronnen tot frustraties…Te veel dezelfde piloten, te veel dezelfde wagens, te veel linten overal (Ja, de wet is de wet, maar een Waal kan duidelijk veel beter interpreteren), te veel dezelfde wegen, te veel hetzelfde decor.
Geef me dan maar het land van rallyworsten, van Clio’s en 205’jes, van Trois-ponts jusqu’au Comines. Vive le rallye!