actua

Niet Dany Snobeck, noch Eric Brunson, zelfs Pierre Roché niet, maar wel Gilles Nantet is rallykampioen van Frankrijk geworden. Nog frappanter, terwijl er ook tal van WRC’s het hele kampioenschap hebben gereden is het toch een Porsche GT die aan de haal gaat met de titel. Dat is niet enkel te danken aan dat knappe Franse reglement, maar ook aan de vastberadenheid van de aanhouder.

Brunson deed wat moest en won in Le Touquet.

De Fransen hebben er een wondermooi kampioenschap op zitten. Begin dit jaar, tot halfweg zelfs, leek het een tweestrijd te worden dus veteraan Dany Snobeck en Eric Brunson. Een beetje een Pieter Tsjoen vs. Alexandre Romain. Eric Brunson moest in zijn iets oudere Subaru WRC de strijd aangaan met die fantastische kampioenenwagen, de Citroën C4 van Snobeck. Brunson, die sinds zijn doortocht in Namen in 2010 geen onbekende meer is in België, moest meteen starten met het mes tussen de tanden. Zijn geografische voorkennis verzilveren met winst in Le Touquet, dat moest hij. Een noodzaak want de rest van het kampioenschap wordt veel zuidelijker afgewerkt, ver weg van de natuurlijke biotoop van Brunson. En de Subrijder deed wat moest: winnen!

Hoe zeer die winst nodig was, bleek al in Lyon-Charbonnières. Brunson deed er zijn uiterste best, maar Snobeck ging er met de zege lopen. 1 – 1. In de Limousin was het weer Snobeck die de maat nam van Brunson. Maar in de Rouergue kreeg het kampioenschap een rare kwinkslag. Pierre Roché won, en mengde zich opnieuw in de debatten, en van dan af aan wierp Gilles Nantet zich ook op als favoriet, door eens te meer de volle buit mee te graaien als eerste (en vaak) enige GT-wagen, maar ook door carrément als tweede te eindigen.

Snobeck liet de zege glippen in Morzine.

En dan naar Morzine-Avoriaz. Brunson verdween snel uit de strijd, Snobeck laat. De Mini WRC schreef er zowaar geschiedenis. Pierre Campana kwam er als halve gastrijder de Mini eens goed aan de tand voelen en schonk het beest van Prodrive zijn eerste internationale winst. En zowaar, Gilles Nantet werd weer tweede. De Porscherijder was niet langer een outsider, maar een serieuse favoriet voor de titel. Brunson en Snobeck kregen een klap. Net zoals Pieter Tsjoen het jaar ervoor.

En de gelijkenis trok zich door want de topfavorieten van het seizoensbegin beleefden opnieuw een desastreus weekend in de Elzas, le grand national in de schaduw van de WK-manche. Pieter Tsjoen gaf er de brui aan zijn kampioenschap een jaar voordien, en het scheelde geen haar of Brunson en Snobeck mochten ook een streep trekken onder hun kampioenschap. Alweer Gilles Nantet ging er met de overwinning lopen. Roché werd er tweede en deed ook nog mee in de strijd om de titel.

En dan naar de Cévennes, waar Campana zijn koude kunstje van in Morzine nog eens overdeed. De grote kemphanen moesten Jean-François Mourgues laten voorgaan. Brunson eindigde op het podium, Snobeck er net naast. Alles te doen in de Var. De apotheose, de climax, het hoogtepunt van het Franse kampioenschap. Sebastien Loeb gaf dan wel de voorkeur aan de showrally op Monza (waar hij sneller was dan een ontketende Valentino Rossi), maar Jari-Matti Latvala en Ott – wie? – Tanak tekenden wel present en kwamen de boel opvrolijken. Vreugde in het hoenderhok.

Met een resem podiumplaatsen en klassewinsten is Nantet een terechte maar vooral slimme kampioen.

Snobeck viel snel weg, net zoals Nantet. Brunson wierp zich op als de favoriet en reed secuur en berekend. Tot op de laatste proef. Brunson moest in extremis opgeven door een kapotte versnellingsbak en de titel laten aan Pierre Roché. Althans, dat dacht zelfs de FFSA heel even. Daarmee hielden ze wel geen rekening dat Gilles Nantet herstart was, en op die manier, op uren van de winnaar, punten scoorde in die dode GT-klasse. Genoeg punten om kampioen te worden.

Verdoemenis. Vorig jaar stak Bryan Bouffier de WRC’s ook al de loef af door steevast met zijn s2000 de volle klassepunten mee te graaien. Dit jaar deed Gilles Nantet dat netjes over. 32 jaar na de laatste titel voor een Porsche in het Franse kampioenschap met Bernard Béguin, en zowaar, een achterwielaangedreven wagen die nog eens een titel wint. Het is vast ver zoeken naar iemand die het Nantet nadoet.

Ook verdoemenis voor Brunson. In 2008 was hij ook op weg naar de titel tot in de laatste proef. En ook daar liet de wagen hem in de steek. ‘Een nachtmerrie. De ergste herinnering uit mijn carrière’, zei hij toen. Wel, hij mocht die nachtmerrie nog een keertje beleven. Het ware hem niet gegund. Het zou nochtans een mooie kampioen zijn, maar is die Nantet dat dat ook niet?

Oja, Latvala won, voor Stéphane Sarrazin en vreemde Tanak.