Blog
Thierry Neuville en zijn kers. Hij heeft er verdomd lang moeten op wachten. Niet in Cyprus, niet in Huy, maar alsnog in Bellevaux; zij het ook daar met de nodige vertraging.
Als je de mythische rally’s van Corsica en San Remo weet te winnen in hetzelfde jaar en tot op het einde van dat duivelse IRC-kampioenschap meedingt naar de oppergaai, dan mag je gerust spreken van een meer dan geslaagd seizoen. Een vette taart. Thierry Neuville die dit jaar volledig openbloeide, zocht enkel nog naar een kers.
In Cyprus was hij nog bescheiden en al blij dat hij aan de start stond. Zo verklaarde hij zelf heel schuchter. Schuchtere jongen ook die Thierry (jongstleden kreeg ik nog een stevige handdruk van de kerel uit Sankt-Vith, terwijl hij mijn vriendin enkel kon begroeten met een wel heel ongelukkig knikje. Nochtans de mijne heeft net zoals de zijne sproetjes. Geen gladjanus). Maar Neuville ging even gaan imponeren op het speelterrein van Juho Hänninen en de verre achtertuin van Nasser Al-Attiyah. U weet wel, die snelle sjeik die al 9 keer won in Cyprus, en volgend jaar opnieuw aan de slag gaat in het WRC. Maar de kers ware hem niet gegund. Een alternator (of vier) besliste er anders over, dit toen hij aan de leiding reed. NeunNeu won wel de Golden Stage, maar dat was een wel heel zure kers, met een donkere harde pit.Ook in Huy was het hem niet gegund. Hij kon Bernd Casier onmogelijk benaderen maar probeerde waar mogelijk de Fordrijder onder druk te zetten, niet zonder succes. Casier gleed er dus af, waardoor Thierry Neuville in een stijl die we nog kenden van de Golden Stage, de leiding nam. Patrick Snijers maakte het in een WRC van een nieuwe generatie Neuville moeilijk, maar nog voor de strijd echt kon losbarsten, sloeg het noodlot toe. Laten we nog maar snel een kruisje maken en verder niet te veel meer spreken van die noodlottige dag.
Neuville kreeg echter nog een kans. In zíjn Rallye des Crêtes, in Bellevaux. Vorig jaar was Neuville er nog weergaloos met een kleine Citroën C2. Dit jaar ging voluit voor de zege met een DS3. Een taai beest, maar toch lichter dan de Mitsubishi Evo IX van Jean-Philippe Radoux.
Eerlijk, echt imponeren zoals vorig jaar deed hij niet. Neuville leek problemen te hebben met de remmen en leek dan ook enkele rempunten te missen. Neuville ging zelfs eventjes de hort op in een wei. Na 2 lussen, al leken het, gezien de vele vertragingen en de al fel uitgezakte novemberzon, er al drie, stond hij nog op achterstand (excuus voor de zin in een zin in een zin). Een achterstand die hij moest zien goed te maken op twee proeven want de lange showproef Pont werd geschrapt na een ongeval in de tweede ronde. Maar Neuville deed het, en won alsnog overtuigend met 12 seconden voorsprong op de Mitsu van halve Zwitser Radoux. Geen vette kers, maar alsnog een kers. Of zo u wil en de Golden Stage als kers wil zien, een beetje ‘whipped cream’ op die kers op die taart.
Neuville haalde die dus met de nodige vertraging. Zelfs op de zonnige zondag moest hij er ellenlang op wachten.
De vertragingen in het ASAF-kampioenschap beginnen een echte dooddoener te worden. Het is jammergenoeg al een gewoonte geworden om op de eerste proef van ASAF-rally een tijdje te wachten, maar dit was van het goede teveel. Ook in Jalhay, enkele weken terug was het nog van dattem.
Ik heb al meerdere keren een lans gebroken voor de Waalse rallysport maar dat ga ik deze keer niet doen. Welgeteld op één proef, de eerste van de tweede lus (ook dat is een gewoonte geworden), kwamen de wagens min of meer op tijd door. Neuville en Radoux stoven voorbij en dan was het weer gedaan voor 15-tal minuten. De stewards, die overigens alom aanwezig waren en die alles heel streng in de gaten hielden, lieten de wedstrijd stilleggen voor een tweetal koppigaards die niet achter het zevende lint wilden gaan staan. De regels zijn er, maar de politie erbij halen om twee snodaards die op 30 meter van de weg staan weg te sturen is wel vergaand. Overigens, die linten. In Bellevaux hebben ze waarschijnlijk iemand naar de TBR gestuurd dit jaar.
In een echte rally met proeven en lussen die elkaar snel opvolgen zou je nog kunnen begrijpen dat het moeilijk is om de ‘timing’ te respecteren, maar in een rally met dik drie uur tussen de laatste proef van de ene lus en de eerste proef van de volgende lus, is dit onbegrijpelijk. Meer dan een kwartier laten tussen een ‘O’ (die er overigens geen was), en de eerste rallywagen, is ook ronduit gevaarlijk en bevordert hoegenaamd de veiligheid niet!
Even het gezaag laten varen en ook eens de mooie winst van Stéphan Hermann in de kijker zetten. Bruno Blaise kende heel wat problemen, onder meer een cardanbreuk, en moest de zege laten voor 9 seconden aan de Fiatrijder.
De rallye des Crêtes was ook de laatste echte rally van het jaar (wel nog sprintjes en shorts). De organisatoren kunnen een mooie naam op hun palmares schrijven. En Neuville heeft zijn kers beet, en, weetje van de dag, ook zijn eerste algemene winst op Belgisch grondgebied, Ohne Scheisse! En dan nog zonder zijn vaste co, Nicolas Gilsoul, maar wel met schoonpapa Patrick Heinen. Immer toll op familiefeesten, tot in de eeuwigheid!
Ook voor Sandropov was het de laatste rally vanop het front. Gelukkig zal u niet zolang hoeven te wachten op een nieuwe post. Ik moet nog Cédric Cherain de wereld in prijzen, ik moet het nog hebben over Didier Auriol die vorige week King Seb lik op stuk gaf, en er zal vast nog het één en het ander voorbijfloepen waar ik mijn zegje wil over doen.