State of the Union: 3 jaar Sandropov

blog

Op 14 april 2010 verscheen de eerste post op sandropov.wordpress.com. Vandaag zijn we drie jaar verder en moeten er zowat al 200 berichten zijn verschenen. De teller van het aantal views staat inmiddels bijna op 35.000, wat dus bijna 12.000 bezoekers is op jaarbasis, of 1.000 op maandbasis. Me dunkt niet slecht voor een blog die zich richt op een Nederlandstalig nichepubliek. Dat verdient een klein taartje met drie kaarsjes en een “spjikmedaille” (speekselmedaille).

Ieder jaar neem ik van de gelegenheid gebruik om nog eens te duiden wat ik doe. Ik vind dat nodig omdat ik nieuwe lezers blijf aantrekken die niet vertrouwd zijn met dit concept.

Ik kan om te beginnen niet genoeg herhalen dat ik geen nieuwssite ben. Andere mensen kunnen dit veel beter en hebben genoeg contacten in het rallymilieu om hun site dagelijks met het nodige nieuws te stofferen. Daar doe ik niet aan mee. Enerzijds omdat ik dat zelf niet wil, maar anderzijds wil ik ook niet meedoen aan de wildgroei van nieuwssites. Ik blijf de fusie van Karel Leeuwerck en rallyonline.be een uitstekende stap vinden. Op zich kunnen er nooit genoeg sites zijn, maar als je de kwaliteit van sommige sites nagaat dan bloedt mijn hart.

Jullie weten dat ik journalist ben. Ik haat het dan ook om persberichten te herkauwen. Dat is alvast één reden waarom ik me nooit zal opwerpen als een nieuwssite. En twee: Ik hou eraan een verzorgde taal te gebruiken. Dat is essentieel voor de geloofwaardigheid. Echter, op een nieuwssite is onberispelijk taalgebruik nodig, vind ik! Ook hier halen jullie vast en zeker ook wel eens een taalfaut uit mijn tekst, maar dit is ook het voordeel van bloch. Hier is er meer ruimte voor vergiffenis, wat op die zelfverklaarde nieuwssites niet het geval is. Ik kan er dan ook niet bij hoe sommige sites een loopje nemen met alle taalregels (, om dan nog maar te zwijgen van een zekere deontologie). Ik ben dan ook van mening dat mijn stijl geapprecieerd wordt en dat mijn schrijfstijl een van de essentiële onderdelen is van wat Sandropov onderscheidt van andere sites.

Cijfers

Eerst even slecht nieuws. De kijkcijfers stijgen niet meer, maar stagneren. Ik zie dat echter niet als een slecht signaal, integendeel. Die die komen, blijven. En ik begrijp het ook wel. Rally is vaak voer voor aan de toog, dus waarom zou er interesse zijn in de zoveelste mening, zeker wanneer die uit de mond komt van een gewone sterveling als ik. Bovendien krijg ik het gevoel dat de scherpe randjes soms zijn verdwenen, wat mijn blog toch iets minder controversieel heeft gemaakt het afgelopen jaar. Het voorbije jaar kwamen er meer stukken waar ik een prestatie positief belichtte, terwijl ik het vroeger wel eens aandurfde om een prestatie de grond in te boren. Ouder worden, noemt men dat zeker?

Maar ik ben toch wel trots op hetgeen ik heb bereikt met Sandropov. In de eerste plaats denk ik dan aan de recente samenwerking met Power & Passion en Francis Veranneman. Dat is dankzij mijn schrijfsels en één heel brave mens die mij aanbeveelde, namelijk Pedro Cappelle (dankdank!). Het is nog wat zoeken hoe “Sandropov on Air” moet klinken, maar we komen er wel.

En dan wil ik toch nog even dieper ingaan op mijn cijfers.
Misschien is het nuttig om hier chronologisch te verhalen. Mijn State of te Union: 2 jaar Sandropov was geen hoogvlieger qua lezers, maar dat was ook een arrogant stukje pennentreksels waar weinigen boodschap aan hadden. Er werd het voorbije jaar ook veel geschreven over het Franse kampioenschap, en ook dat krikt de cijfers niet op. Ondanks de Franse campagne van onder meer Freddy Loix en Melissa Debackere, kwamen de lezers niet op Sandropov lezen hoe het de Belgen was vergaan.

Ook mijn aftelsommetje richting de GEKO Ypres Rally was geen hoogvlieger al was er wel buitengewone interesse in het fenomeen Quentin Gilbert. Doch dit jaar mogen jullie opnieuw een top tien verwachten naar aanloop van de grootste aller rally’s in België. (Nu al verklappen dat er ruimte zal zijn voor ons Melissa.)

Publiekstrekkers

Toch waren er enkele echte publiekstrekkers. Zoals mijn kleine ode aan de overleden Philippe Bugalski. Dat sprak een breed publiek aan. (Zelfs bij mijn werkgever mocht ik een berichtje maken over het fenomeen Bug).

Andere publiekstrekkers het afgelopen boekjaar dateren vooral uit de tweede helft, en vooral mijn meest recente berichten scoren goed. Zo was er mijn verhaal over de Legends, waar ik iedereen aanmaande om eens te stoppen met zagen, maar ook mijn kleine bloemlezing over Polle Geussens na de Haspengouw en een stukje over de eerder genoemde Melissa Debackere. Het valt daarbij op dat schrijven over Belgische rally’s nog steeds dé uitgesproken manier is om een groot lezerspubliek te bereiken.

Hét topmoment van afgelopen jaar was uiteraard mijn overzichtsstuk van het jaar 2012. In dat stukje ging ik op zoek wie dé prestatie van het jaar leverde, en het moet gezegd: mijn onderzoek is dankzij jullie heel representatief geworden. Niet minder dan 112 mensen brachten hun stem uit op mijn résumé. Van dat mooie aantal gingen er 71 stemmen naar Godrive. Niet toevallig een West-Vlaams team (want het gros van mijn lezers bestaat uit West-Vlamingen).

Besluit:

Goed, nieuwe lezers aantrekken lukt me steeds moeilijker, maar dat wil niet zeggen dat ik nu gedemotiveerd raak. Het is wel een feit dat ik misschien minder het doel nastreef om iedere week met iets uit te pakken, maar ik hoop de komende maanden opnieuw minstens een bijdrage te brengen aan dit enge (eng, hier niet in de zin van vervaarlijk, of schrikwekkend) wereldje. Dit op een kwalitatieve en originele manier, wat niet altijd evident is gezien het vaak monotone verloop in de verschillende kampioenschappen. En zelfs ik kan last hebben van een writer’s block.

Soit, we gaan er opnieuw een leuk jaar van maken en we horen elkaar in 2014 terug. Tegen dan mogen sponsors zich aanbieden met verjaardagscadeautjes voor de lezers, en gratis diesel om al mijn uitstapjes te bekostigen, wink wink…

Ik wil ook iedereen bedanken die hier af en toe terecht komt, mijn berichten deelt op sociale media, een commentaartje (zowel positief als negatief) achterlaat, en Sandropov beschouwt als een essentieel deeltje van zijn drukke werkweek. Merci Merci Merci!

Afsluiten doen we met een jaar in beeld: