Tags

, , , , , , ,

blog

Maxime Warlomont, de eerste man die op Sandropov in beeld verscheen.

Precies een jaar geleden verscheen het eerste rallybericht op Sandropov. 365 dagen verder heeft deze blog een trouwe schare fans opgebouwd en zijn de kritieken desdanig bemoedigend dat de motivatie er nog steeds is om verder te doen, en vooral om nog beter te doen. Mijn bestaansrecht is verantwoord.

Sandropov onstond als een zijproject. Toen ik in mijn laatste jaar Journalistiek een blog moest aanmaken besloot ik om die deels te wijden aan mijn en uw passie: rally. Omdat ik me er zo in amuseerde besloot ik om verder te gaan op WordPress waar de mogelijkheden veel uitgebreider leken en waar ik echt mijn ei kwijt kon. Dit niet zonder succes. Mijn doel was duidelijk: schrijven over ónze sport op een heldere en duidelijke manier zodat iedere leek zou kunnen volgen. Ook de taal moest strak zitten. Dat moet nog steeds, al is het in deze tijd geen sinecure om de teksten meerdere malen te lezen, laat staan de teksten door iemand laten herlezen, als wijze van eindredactie.

Sandropov begon met de overwinning van Tsjoen in de TAC van 2010.

Op 14 april 2010 begonnen we met een overwinning van wie anders dan Pieter Tsjoen. Toen nog een copy-paste van mijn vorige blog, maar al vlug waren de teksten exclusief bedoeld voor Sandropov. Vanaf mijn tweede blog probeerde ik reeds buiten de lijntjes te kleuren en geen doordeweeks verslagje of voorbeschouwing te brengen. Er zijn genoeg sites die die weg volgen en die veel beter zijn daarin dan deze blog. Toch probeerde ik in het begin nieuwssites bij te benen door sneller op de bal te spelen en door nieuws te brengen die minder voor de hand lag, met bijvoorbeeld beelden en tekst uit de ASAF (dat bewees ook mijn header met Maxime Warlomont en zijn Saxo in een hoofdrol), door het volgen van buitenlandse competities en door een trotse eigen mening, soms stinkend naar een tikkeltje arrogantie.

Dankzij de Monteberg kwam een grote golf lezers op Sandropov terecht.

Een eerste grote golf lezers kwam er toen ik verslag uitbracht van de rallysprint van de Monteberg. Waarom er toen zoveel mensen kwamen piepen is me nog steeds onduidelijk. Een soort provincialisme me dunkt. West-Vlaanderen is rallyzot, en wanneer een rally wordt verreden op die oerbodem dan gaan de zotten op zoek naar meer, en meer, en meer, … tot ze op Sandropov terecht kwamen.

Ik wilde nog meer gaan inspelen op de actualiteit met een persoonlijk dieptepunt tot gevolg. Geruchten gingen de ronde dat Mikko Hirvonen naar de kattenstad zou afzakken en ik liep er met beide ogen in. Ik kondigde de komst van Mikko Hirvonen aan! Een blunder, journalistiek onwaardig. Een breuk in mijn fundament. Gelukkig had ik toen de tijd om veel aandacht te besteden aan die rally van Ieper en zette ik tien dagen aan een stuk een rijder in de spotlight. Daar toonde ik dat ik wel degelijk research deed.

De catharsis kwam er in de aanloop naar Ieper.

Het resulteerde in een overload van berichten, zeker voor een blog, maar Sandropov had er nood aan. Het was ook de catharsis. Ik kan niet op tegen nieuwssites en dus moest mijn mening (mijn persoonlijke top tien in dat geval) de basis vormen van deze blog.

Een giftig artikel over het criterium bracht veel leven in deze blog.

In de daarop volgende zomermaanden bleef het rustig, doch het bezoekersaantal steeg gestaag. Tot de EBR, waar ik verslag deed van het criterium en voor het eerst (en misschien tot nog toe de enige keer) een giftig artikel schreef. Tot mijn grote verbazing kwamen er ontzettend veel positieve reacties op mijn artikel. Dat moet ik dan toch als hoogtepunt aanschrijven.

In de maanden erop vond ik werk, dankzij mijn studies, en dus ook dankzij mijn blog. Sandropov verloor de drang om nieuws te brengen, maar de nood om te blijven schrijven bleef. Ondanks de gebrekkige tijd probeerde ik van dan af aan op wekelijkse basis een bericht te schrijven, soms inspelend op de actualiteit, soms ook helemaal niet. En ook dan bleven de positieve reacties binnenstromen. Iemand noemde deze blog “een verademing tussen rallylovers en flying finishes…” Een deugddoend compliment van iemand die duidelijk begrijpt waarmee ik bezig ben.

Eén jaar later: nog steeds Tsjoen en ook Sandropov is er nog!

Sandropov is geen nieuwssite. Het komt zelfs niet in de buurt daarvan en het wil het ook niet worden, al is de ambitie zeker daar om nog korter op de bal te spelen, als het niet ten koste gaat van mijn vrijheid. Dit is en blijft een blog, in de puurste zin van het woord. Neutraal is het hier nooit, maar er is nooit belangenvermenging aanwezig. Deze blog ís en BLIJFT onbezoedeld. Het is een brave opiniebijdrage die inspeelt op de actualiteit en altijd probeert te vertrekken vanuit een dwarse kijk. Vooral de titels mogen hier iets stouter en uitdagender. Shock verkoopt. En uiteraard: niet te vergeten, dit is ook een platform om mijn foto’s op het net te krijgen. (Niet alleen míjn foto’s, ook die van http://www.topafond.be vinden hier soms hun weg en kruiden bijdrages van rally’s waar ik zelf geen foto’s kon nemen. Sebastien Turkery zijn archief gaat ook veel verder terug in de tijd!) Het is een aanpak die resulteert. 87 artikels en duizenden lezers verder, met een maandelijks bezoekersaantal dat maand op maand blijft stijgen, ondanks dit nichepubliek, is deze kleine bescheiden webstek een toeverlaat voor jullie, en voor diegene die nu pas op de rallykar springen. Een klein werkje om trots op te zijn en dat alleen maar kan blijven bestaan dankzij uw steun!